هو إبراهیم التربتی  ، الخراسانی  ، المعروف بامتی  .من شعراء إیران فی القرن العاشر الهجری  .

کان من المقربین لدى بلاط السلطان حسین میرزا الگورگانی ومن أصحاب الحظوةِ لدیه  ، ولازم القاضی سلطان التربتی مدة  .

توفی سنة 941هـ  ، وله (دیوان شعر)  .

من شعره:

دلخسته که از تو بحسرت جدا شود***در حیرتم که باکه دگر آشنا شود

از بسکه در غم تو کشیدم زسینه آه***چندان اثر نماند که صرف دعا شود

وله أیضاً :

منم آن میوه کز خامى به بستان هوس ماندم***زبس ایام با من کرد سردى نیم رس ماندم

من آن مرغم که هر گه کرد عشقم میل آزادى***نواى تازه پرداختم تا در قفس ماندم

وله أیضاً :

هر گه بتان بسوى اسیران نظر کنند***اول بکاوش مژه دل را خبر کنند

آنان که گل بگوشه دستار میزنند***توفیقشان مباد که خاکى بسر کنند

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 1 ص95  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص58  ، ریحانة الأدب (فارسی) 1/175  ، تذکرة نصرآبادی (فارسی) ص261  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 8/167  .